Beschuit met muisjes.....

Afgelopen zondag was het zover, onze boomeend is moeder geworden van zeven schattige pulletjes.

We hadden er een hard hoofd ik, ze zat al bijna vier weken op haar nest, zo lang kon dat toch niet duren?

Ze zat er helemaal alleen, er was geen woerd die haar af en toe af loste zodat ze even kon eten en de benen strekken.

We hebben haar de laatste twee weken elke ochtend en avond maar een sneetje brood gevoerd. Ik heb er speciaal brood voor gekocht, lekker licht bruinbrood wat ik eerst even weekte in water zodat het zo naar binnen slobberde.

Ze was wel een beetje schuw als ik haar voerde maar de honger overwon, ze at gretig haar broodje op.

Er werd al gezegd dat we voor de gek werden gehouden, dat er helemaal geen eieren waren en dat de eend daar wel lekker zat met regelmatig een broodje....

Maar afgelopen zondagmorgen was het anders, ze zat hoger op haar nest en ze wilde niet veel van me weten, ze blies zich helemaal op om indruk te maken…..

Ik heb haar met rust gelaten, had wel een vermoeden dat er onder haar buik een wonder geschiede.

We zijn er de hele zondag mee bezig geweest, op een afstand stonden we paraat met verrekijker, foto en film apparatuur om dit vast te leggen.

We hoorden wat gepiep en af en toe kwam moeder zover omhoog dat je haar kleine pulletjes kon zien. Zo schattig, die kleine donzige beestjes die gelijk al zo uit het ei rondstappen en happen naar de klimop…

Nu was het wachten op de evacuatie van boom naar sloot, elke keer als moeder aanstalte maakte om de sprong te wagen slopen we naar de garage om dat te aanschouwen en vast te leggen. Helaas ze bleef op haar nest, wachten tot de kust echt veilig was…..

De volgende morgen werd ik om 6.30 uur wakker, gelijk naar de bijkeuken om te kijken of ze der nog zat, nee, het nest was leeg.

De floeper zomaar weg zonder ons gedag te zeggen. Ik heb de meeste slootjes achter ons huis geïnspecteerd opzoek naar onze boomeend met kroost, helemaal niks.

Vanmorgen vroeg voordat ik naar mijn werk ging toch nog even vlug kijken of ik wat zag.

Ja hoor daar was moeder eend met haar zeven pullen, geweldig hoe ze daar in het slootje zwommen, alsof ze nooit anders hadden gedaan.

Zondag nog in een ei en nu al zwemmend door de grote boze wereld, want die is er zeker voor zulke lekkere hapklare pullen.

Vanmiddag uit het werk direct de camera gepakt en weer opzoek naar moeder en pullen. Oh jee wat nu weer, alle slootkanten gemaaid, alle bescherming weg, waar zijn ze gebleven….

Gelukkig is bij ons achter nog een slootje wat aan het bos grenst, de boskant is niet gemaaid en daar waren ze dus, lekker dobberend door het kroos.

Maar om een redelijk foto te kunnen maken moest ik dichterbij, moeder had me al gauw op de radar en ging mooi het riet in, veilig voor dat grote monster (ik dus).

Ik ben doorgelopen en verderop gaan wachten, na een half uurtje kwamen ze weer tevoorschijn, met zijn alle achter moeder aan.

Voorzichtig dichterbij geslopen en een paar foto’s geknipt.

Wat een geweldig gezicht moeder eend met haar (nog) zeven kindertjes.

Nu maar hopen dat er niet teveel zullen sneuvelen, we gaan der maar vanuit dat er een paar over zullen blijven…. De natuur is wat dan aangaat hard.

Het is helemaal een beetje een raar gevoel nu onze boomeend niet meer op haar nest zit, zullen ze dat bedoelen met het lege nestsyndroom?