Horror in de Dahlia’s

We hebben voor het tweede jaar Dahlia’s in de tuin, ik was er nooit zo weg van maar ik had ze gekregen.

Dus vorig jaar toch maar geplant en ik moet toegeven het viel me niet tegen, het viel eigenlijk heel erg mee, ik vond ze zelfs mooi.

Maar het nadeel van Dahlia’s is dat ze zijn niet winterhard dus je moet ze in het najaar oprooien en vorstvrij opslaan en ik weet van mezelf dat is niet mijn sterkste kant….

In het najaar is het klaar, de tuin sterft langzaam af, ik doe er dan ook niet veel meer aan, ik knip ook niks terug voor de winter. Het ziet niet zo netjes maar het is wel beter, het geeft de beplanting een natuurlijke bescherming.

Maar als je langer dan een jaar plezier wilt hebben van je Dahlia’s dan moet je ze dus oprooien en dat heb ik dus ook gedaan. Netjes alle kleuren in aparte kratjes (gelabeld) en in de garage opgeslagen, later in de winter toen het echt begon te vriezen hebben we ze naar de logeerkamer verhuisd.

Wonderwel is het goed gegaan, van het voorjaar kwamen er allemaal jonge groene scheutjes uit de onooglijke wortelstokken, toch wel erg leuk om te zien.

Ik heb ze begin april geplant en al snel kwamen de eerste groen blaadjes boven de grond, heerlijk fris groen blad….

Maar nu is het dus horror in de Dahlia’s de slakken hebben ze ontdekt en gaan iedere nacht uit eten in onze Dahlia’s, heerlijk vinden ze ze.

Een ramp vinden wij, ze eten zich tonnetje rond aan de blaadjes maar ook vinden ze de toppen waar de bloemknop in komt een delicatesse. Deze bijten ze af, laten hem op de grond vallen en eten daar dan verder.

Ik heb op een ochtend ruim 60 slakken gescoord, het meeste van die glibberige naaktslakken brrrrr. Ik gooi ze over sloot, daar kunnen ze naar hartenlust verder eten. Mijn handen hebben geen dagcrème meer nodig naar zo’n zoekactie, ze zijn zijdezacht van het slijm…..

Vorige week reed ik door een dorpje en wat zie ik, een oude mannetje in zijn tuin tussen prachtige al bloeiende Dahlia’s, ik er naar toe om te vragen hoe hij dat voor mekaar krijgt.

Hij liet het me zien, kleine korreltjes tussen de planten, maar dat wil ik liever niet voor de vogels en de egels. Maar deze korreltjes konden geen kwaad, die kun je zo op brood eten zei hij….

Ik kon wel een zakje meekrijgen, hij had genoeg.

Met de korreltjes naar huis en deze heel minimaal om de Dahlia’s gestrooid. Nu maak ik elke ochtend een rondje Dahlia’s en haal daar de slakken weg die bij de korreltjes zitten en ook de listige jongens die de korreltjes weten te ontwijken en lekker aan het ontbijten zijn haal ik weg.

Ik zag de eerste bloemknoppen, nu maar hopen dat deze het vreetfestijn overleven en straks staan te stralen in de tuin.