Goudhaantje

Een doffe dreun tegen het raam, dan is het niet best. 

Dat betekend dat er een vogel tegenaan gevlogen is. Wat voor vogel is altijd de verrassing, en nog belangrijker, leeft ie nog.....

Al diverse keren is het een vogelsoort die we niet zo vaak zien. Zo hadden we een keer een staartmees en een grote bonte specht. De grote bonte specht is een vaste bewoner in de tuin maar altijd met zijn tweetjes. Als er dan eentje wegvalt is de kant op een nestje wel heel erg klein.

Het staartmeesje zien we ook niet zo vaak, des te erger is het als er eentje dood voor de tuindeuren ligt. Zo jammer, zo'n mooi vogeltje.

Een paar weken geleden was het weer zover, een doffe dreun, gelijk naar de tuindeuren en ja hoor het was weer raak.

Dit keer een goudhaantje, we wisten niet eens dat we die ook in de tuin hebben.

Hij lag op het terras maar er leek nog wel wat leven in te zitten. Ik heb hem opgepakt en even mee naar binnen genomen om bij te komen, en om een fotootje te maken, zo'n kans krijgen we (hoop ik) nooit meer.

Hij zat met zijn snaveltje open naar adem te happen, maar na een kwartiertje ging het snaveltje dicht en de oogjes open.

Waar ken ik dat van: oogjes dicht en snaveltjes toe, maar dan andersom.

Hoogste tijd om weer naar buiten te gaan, we hebben hem tussen de bladeren onder de beukhaag gezet. Daar heeft hij nog even gezeten voordat hij wegvloog.

Deze keer kwam het goed af gelukkig, maar hopen dat het voorlopig de laatste is.