Garnalen is een van de weinge dingen
die Evert niet lust, tenminste dat denkt hij. Ik geloof dat namelijk niet, ik
weet bijna wel zeker dat hij ze wel lekker vindt maar hij weigert ze gewoon te
eten.
Het is het idee van de harde schaal
en de sprieten, daar houd hij niet van, maar gepeld zie je daar niks meer van.
Jammer is dat want zo mist hij best
iets wat erg lekker is.
Hoe moet je dat nou aanpakken....
Ik zag op diverse blogs dit receptje
voorbij komen en het leek mij het ideale recept om hem garnalen te laten eten.
De eerste reactie was een beetje
huiverig: wat heb je nou, toch geen garnalen?
Jawel garnalen maar proef nou eerst,
en ja hoor wat ik wel verwachtte, hij vond ze lekker, heerlijk zelfs. Dat mag
ik zelfs wel vaker maken, missie geslaagd.
Het is nu zelfs zo erg dat ik ze ook
zonder het krokante jasje door een oosters gerecht kan doen zonder dat er
commentaar komt.
De volgende stap is de Hollandse
garnaal, mijn vader en opa zullen er wat gevangen hebben. Mijn broer gaat nu
elk najaar 'achter de garnalen aan', ik zal vragen of hij me de volgende keer
belt dan ga ik mee. Onze eigen verse garnalen, dat zou toch helemaal geweldig
zijn.
Ingrediënten voor vier personen:
12 grote garnalen, afgespoeld en
afgedroogd
1 limoen
25 g geraspte kokos (gedroogd)
10 g panko of parneermeel
1 eiwit, losgeklopt
zout
3 el mayonaise
zonnebloemolie
Bereidingswijze:
Rasp de schil van de limoen en pers
hem uit.
Meng de kokos, panko, zout en een
deel van de limoenrasp en doe het op een bordje.
Doop de garnalen als eerste door het
losgeklopte eiwit en wentel ze dan door het kokosmengsel.
Verhit een laagje zonnebloemolie in
een pannetje en frituur de garnalen hierin tot deze mooi goudbruin zijn. Laat
uitlekken op een stukje keukenpapier.
Meng de mayonaise met wat limoenrasp
en sap tot het een frisse saus is.
Een heerlijke amuse om de maaltijd mee
te beginnen of als hapje met een verjaardag.
