Huis, tuin en keukenvertier op facebook

Facebook, wie kent het niet.....

Ik heb er al enkele jaren een account maar ik doe er niet zoveel mee, ik ben er niet zo van.

Tuurlijk heeft het ook zijn leuke kanten, je ziet dingen die je anders niet had gezien en je komt soms met mensen in contact van vroeger wat anders niet zo snel was gebeurd. En als je wilt krijg je er heel veel vrienden bij....

Niet zo van facebook en dan nu een eigen pagina voor Huis, tuin en keukenvertier, dat is op zijn minst een beetje bijzonder.

Ieder jaar heb ik weer het voornemen om meer van de tuin op de blog te zetten. De voortgang van zaaien, kweken oogsten. Maar het lukt gewoon niet.

Je bent lekker bezig en dan moet je de camera halen, fotootje maken, van de camera afhalen en op de blog zetten. Dat gebeurt dus niet, dat duurt te lang. En een paar dagen later hoeft het niet meer, dat moet actueel zijn.

Nu wil ik het toch gaan proberen maar dan niet op de blog, maar op de blog haar fb pagina. Gewoon een fotootje met de telefoon en hup erop. Lekker simpel en makkelijk.

Misschien een leuke aanvulling, en misschien ook niet....

We gaan het zien.

De oplettende bezoeker heeft hem misschien al gezien, de grote blauwe facebookpagina knop.

Je klikt erop en je bent er al. Het is een iets andere opzet dan de 'gewone' fb pagina, je kunt geen vrienden worden maar wel volger (als ik het goed heb....)

Je kunt een reactie achterlaten, dat is natuurlijk altijd leuk, en je kunt hem liken dan zien jouw 'vrienden' het ook. Dat is zo'n beetje wat ik ervan weet.

Je leest het al, ik ben echt nog een beginner, dus zijn er tips en trucs, laat het gerust weten :-)

Icarus blauwtje

  

Afgelopen weekend was er weer de vlindertelling. Ik doe het al een paar jaar, vind het leuk om te zien wat er nou werkelijk door de tuin fladdert.

Vorig jaar was het bedroevend doordat het weer niet goed was. Afgelopen zondag was het top, mooi zonnig en daar houden vlinders van.

We hebben drie vlinderstruiken en een stuk of wat Eupatoriums, dat zijn voor de vlinders de favoriete planten. Een soort van drive in. De andere beplanting wordt lang niet zo druk bezocht.

In de tuin zijn het de algemene soorten als Atalanta, kleine vos, (uiteraard) koolwitje, een enkele dagpauwoog, bont zandoogje en een Argusvlinder.

Tegenover ons huis is een stukje land waar de natuur redelijk haar gang mag gaan, daar kom je heel andere vlinders tegen. Het klein klein geaderd Witje, bruin blauwtje en dit Icarus blauwtje. Deze zie je al van verre door zijn (het blijkt een hij te zijn....) prachtige blauwe kleur.

Kerstmis 2016 !

En weer is het bijna Kerstmis, helaas geen witte....

Jammer, ik houd erg van de winter maar dan niet zoals nu met regen en wind. Nee geef mij maar vorst en het liefst een dik pak sneeuw, heerlijk.

Maar het kan nog, het is nog maar december.

Vandaag geen recept maar een klein kaartje om iedereen gezellige Kerstdagen toe te wensen. Dat er lekker gegeten mag worden maar vooral dat het gezellig is met de mensen die je dierbaar zijn!

Tuin en moestuin in april

Het is bijna half april, de tuin begint langzaam te ontluiken. De kerstrozen zijn op hun retour, nu zijn het de diverse bolgewassen zoals de narcissen, tulpen en boshyacinten die kleur aan de tuin geven. Dit is een prachtige tijd van het jaar, al dat frisse groen en hier en daar wat kleur.

Ook in de moestuin is het zo langzaam aan gedaan met de rust. Evert heeft hem heel oppervlakkig gefreesd, dit om het bodemleven zo min mogelijk te verstoren. Er staat nog wat prei, cavolo nero en wortel daar kunnen we nog wel omheen planten en zaaien. 

De tuinbonen, doperwten en peulen staan af te harden in de koude bak en kunnen dit weekend worden geplant in de volle grond.

De bietjes zijn vorige week in het kasje gezaaid en komen net op. Dit jaar drie soorten, de rode Bolivar, gele Golden en de gestreepte Chioggia. De wortels zijn gister gezaaid, gelijk in de volle grond, de prei en stengelui zijn ook voor gezaaid in diepe bakken. 

De tomaten zijn ergens in februari gezaaid en staan er prachtig bij. Die staan nu dag en nacht in het kasje, ze zijn al zo groot dat ze wel een beetje koude kunnen hebben.

De courgette, komkommer en augurk zijn ook al mooie plantjes maar deze halen we iedere avond in huis, deze kunnen niet zoveel kou hebben. Net als de pepers trouwens, die verhuizen alle dagen mee.

De aubergines staan nog boven in het rijskastje, deze zijn opnieuw gezaaid omdat de eerste plantjes zijn verbrand. Ik had ze in een kweekkastje in de kas gezet, daar is het zo warm in geworden dat het plastic is gesmolten en de plantjes overleden. Jammer want je bent weer terug bij af.

En zo rollen we langzaam maar zeker weer het tuinseizoen in, genieten we van alles wat groeit en bloeit en kijken we uit naar de eerste groente uit de eigen tuin. 

 

Vogels in de tuin

In de winter voeren wij altijd de vogels, we hebben van die buizen hangen met zaad en houders waar een blok vet in kan. We hebben veel dankbare afnemers zoals het roodborstje, heggemus, koolmees, pimpelmees, vink, keep, winterkoninkje, merel, duiven en de grote bonte specht. Dat blijft een bijzondere gast om te zien met zijn prachtige verenkleed in wit, zwart en een beetje rood.

Zomers zijn er meer soorten dan zien we ook de boomklever, boomkruiper, puttertjes en soms een zwerm staartmeesjes. Staartmezen zijn nooit alleen, die komen wel met zijn tienen of meer. Ook zien we af en toe het goudhaantje, met zijn mooie gele streepje op zijn kop. 

Nu ik dit zo zit te tikken bedenk ik me ineens dat we best heel veel soorten hebben, komt dat waarschijnlijk doordat we op de vlakte wonen, met naast ons een stukje bos. Uiteraard hebben we ook eksters en vlaamse gaaien maar die horen niet in het rijtje leuke vogels. Grote rovers zijn het, nee die zijn geen favoriet.

Nog een grote rover is de sperwer, deze zit vaak op een tak even verderop, hij (of zij) wacht zijn kans af en grijpt in zijn vlucht een van de vogeltjes. Niet leuk natuurlijk maar ook die vogels hebben honger. Ze mogen gerust van het zaad en vet eten maar ze hebben liever een klein vogeltje welke zich niet heeft vol gegeten.....

Kersttulband van mijn moeder

 

Het is weer zover, het jaar nadert zijn einde, deze week Kerstmis en volgende week oud en nieuw. Dan is het jaar voorbij en beginnen we weer opnieuw.

2016 wat zal het ons brengen? Wat ons aangaat lekker zo doorgaan, lekker in en om huis rommelen en dat in goede gezondheid, dat is toch wel het aller belangrijkst.

Bij deze wil ik ook, jullie lezers bedanken voor de bezoekjes aan onze blog, het aantal bezoekers is toch weer meer dan vorig jaar, en dat is leuk.

Voor jullie dan ook Gezellige Kerstdagen en een Gezond 2016, dat er maar weer veel gekookt, gebakken en getuind mag worden.

Het recept van deze tulband komt van mijn moeder, zij bakt deze altijd voor ons en voor mijn broer met zijn gezin. Het recept staat op een klein briefje gekrabbeld in het voor mij zo herkenbare handschrift.  Ik noem het een kersttulband maar je kunt deze natuurlijk het hele jaar door bakken.

Het lekkerst vinden wij besmeerd met roomboter.

Ingrediënten: 

4 eieren, kamertemperatuur

200 g cakemeel

200 g suiker

heet water

1 zakje vanillesuiker

rasp van 1 citroen (liefst biologische)

poedersuiker om te bestrooien

Tulbandvorm, ingevet en bestrooid met bloem

Bereidingswijze: 

Verwarm de oven voor op 170 °C.

Klop de eieren, suiker en vanillesuiker met twee eetlepels heet water licht en luchtig, dit duurt ca. 10 minuten.

Zeef hierboven het cakemeel, voeg het citroenrasp toe en schep dit zo luchtig mogelijk door elkaar.

Giet het beslag in de voorbereide tulbandvorm.

Zet de vorm net onder het midden van de oven en bak de tulband ca. 40 minuten tot deze mooi gaar is.

Laat de tulband even afkoelen zodat deze mooi los komt van de vorm.

Keer de vorm om op een rooster en laat de tulband helemaal afkoelen.

Bestrooi de afgekoelde tulband met poedersuiker, dit gaat heel mooi door de poedersuiker in een theezeefje te doen en hier tegenaan te tikken.

Eet smakelijk!

Mathijs Maaltijdbox

Vorige week telefoon 'Mathijs Maaltijdbox, voorheen de Streekmolen'.

Een hele tijd geleden had ik interesse getoond voor de maaltijdbox van de Streekmolen, maar toen werd er alleen nog in het midden van het land bezorgd. Waarschijnlijk heb ik toen iets aangevinkt om mij op de hoogte te houden. Bij deze.

De Streekmolen is Mathijs Maaltijdbox geworden en ze leveren door het hele land dus ook bij ons.

De vraag was uiteraard of ik nog interesse had en of ik het een keertje uit wilde proberen.

Uh ja wat houdt het allemaal in en niet helemaal onbelangrijk wat kost het. Voor ons 3 maaltijden voor 2 personen met zoveel mogelijk lokale producten en waar mogelijk biologisch. Normaal kost dat €39.- maaaaaar nu is er een aanbieding voor € 24.- om het een keertje uit te proberen. De box wordt op maandagavond tussen 19.00 en 22.00 geleverd en je zit nergens aanvast, opzeggen hoeft niet alleen aanmelden als je weer een box wilt bestellen.

Evert keek nogal argwanend, wat is dat, je laat je toch niks aansmeren....

Ach waarom ook niet, doe eens gek, kan je de kop niet kosten.

Oke dan alleen het rekeningnummer nog, eh Evert ze vragen het rekeningnummer, wil jij dat even geven. Zijn gezicht sprak boekdelen

Heeft hij ook wel een beetje gelijk, je moet oppassen met wat je zegt door de telefoon, we zouden de eerste niet zijn waar het mis gaat. Gelukkig ging dit goed.

Maandagavond om 21.30 uur een bestelauto. Evert sprint naar de deur en komt glunderend binnen 'hij is er hoor onze maaltijdbox'!

Wat leuk en spannend, wat erin zit was ook al doorgemaild maar dat was ik al weer vergeten.

Het ziet er keurig uit, vlees en vis zijn netjes in een koeltas met droogijs verpakt, verder alle ingrediënten om drie maaltijden te kunnen maken, zelfs twee teentjes knoflook zitten erbij.

Een foldertje met de recepten, daarin nog netjes alle ingrediënten uit de box met daarachter bij welk recept het hoort.

Al met al niet verkeerd, heel gevarieerd, leuke recepten welke niet moeilijk zijn om te maken en in ca. 30 minuten op tafel staan. Alleen de hoeveelheden zijn voor ons te weinig maar voor 'normale' eters is het misschien wel genoeg. Ook vind ik het jammer dat je niet voor een vegetarische box kunt kiezen.

Voorlopig zal het voor ons bij deze ene keer blijven, ik heb door de telefoon al gezegd dat we zelf een moestuin hebben dus dan is de maaltijdbox overbodig. Ik denk dat het voor drukke mensen die geen zin hebben om boodschappen te doen en toch gevarieerd en niet te moeilijk willen eten, een heel leuk initiatief is. Lijkt het je leuk en lekker kijk dan eens op www.mathijsmaaltijdbox.nl

Proberen kan altijd en je zit nergens aan vast.

 

Een bezige bij

"Ik zag je laatst op je buik in het gras in de berm liggen" zei een collega tegen me. Wat of ik aan het doen was??? Eh foto's proberen te maken zei ik.

Ik zag haar denken: Ben je wel helemaal lekker!?

Ja hoor ik ben helemaal lekker, maar als je foto's van bloemen wilt maken dan zul je soms op je buik in het gras moeten gaan liggen.

Geen probleem, ik vind het leuk, helemaal als er dan ook nog een bij voorbij komt die even voor je poseert. Nou ja niet echt poseren, daarvoor was deze bij veel te druk met stuifmeel verzamelen. Hij wroette door de hele paardenbloem opzoek naar stuifmeel, zijn hele lijf en kop zaten onder.

Hij zal vast niet weten hoe nuttig of hij bezig is, want zonder bijen geen bestuiving, dus geen bevruchting dat houdt in geen groenten en fruit. Zonder groenten en fruit houdt alles op. Dat klinkt nogal dramatisch maar dat is wel de realiteit.
Ik kan het niet mooier maken.

Het gaat slecht met de bij, daarom moeten wij ze koesteren. Gif is daar een grote oorzaak van, weg met de bestrijdingsmiddelen!
Beter voor de bij, dus beter voor ons en al het andere leven.

Lieveheersbeestje

Het tuinseizoen is weer volop begonnen. Het gras is gemaaid, geverticuteerd en bemest. De kanten zijn gestoken, het ziet er weer redelijk netjes uit. Alle vaste planten zijn teruggesnoeid, nu alleen het vuil nog uit de borders, dat is altijd wel een klusje. Maar met mooi weer is het heerlijk om weer op knieën tussen de beplanting door te kruipen.

Ook het dierenrijk komt weer tot leven, de vogels fluiten om het hardst. De hazen rennen achter elkaar aan door een veld vol bloeiende hyacinten. Maar ook het kleine spul begint te ontwaken.

Dit lieveheersbeestje kwam ik tegen tijdens het schonen van een border. Eerst leek er niet veel leven in te zitten, maar schijn bedriegt. Een paar tellen later kwamen zijn pootjes tevoorschijn en zette hij het op een lopen. Gelukkig maar want van lieveheersbeestjes heb je nooit genoeg!

Lente!

Het begint erop te lijken, vaarwel harde wind, regen en kou, welkom Lente!

Heerlijk, we kunnen weer naar buiten, genoeg te doen.

In het najaar doen we nooit veel, we laten alle vaste planten afsterven er wordt niks teruggeknipt, beter voor de planten en goed voor de beestjes.

Daarom is het nu een warboel of beter gezegd een zootje. Alles moet dus gesnoeid, vaste planten, rozen, fruitbomen en de bessen. Daarna wordt alles verhakseld en gaat het op de composthoop.

De moestuin wordt dit jaar voor het eerst niet gefreesd maar gewoon geschoffeld, dit om het bodemleven zo min mogelijk te verstoren. Kalk heb ik al gestrooid alleen nog bemesten, dat doe ik per plantvak, het een wat meer dan het ander.

Dan is de moestuin er weer klaar voor, kunnen de plantuitjes erin en de aardappelen, daarna de tuinbonen en zo komt alles weer op gang.

In de 'gewone' tuin bloeien de sneeuwklokjes, crocussen en kerstrozen volop. Deze verdwaalde crocusjes kwam ik tegen in de slootkant, lekker in het luwtje in de zon, wie wil dat nou niet.

Vanaf nu zullen er weer regelmatig wat stukjes op de blog verschijnen over het wel en wee van de moestuin. Het nieuwe seizoen is aangebroken, we hebben er weer zin in!

'Brood uit eigen oven'

Tja dit kon natuurlijk niet uitblijven, het boek 'Brood uit eigen oven'  van Levine van Doorne staat hier ook op de boekenplank.

Het is een beetje traditie om elkaar met kerst een boek te geven, ik vond dit wel een heel mooi boek om aan Evert te geven. Temeer omdat hij met broodbakken is begonnen nadat we in 2011 een cursus hebben gedaan bij Levine.

Hij houd ook erg van boeken over de tweede wereldoorlog maar ik vind dit toch een stuk leuker (en nuttiger) om te geven.

Tijdens de cursus had Levine het al over een boek waar ze mee bezig was, het heeft nog even geduurd maar eindelijk is het er dan. En het resultaat mag er zijn, een mooi dik boek bomvol met recepten, met (zoals we van haar gewend zijn) uitgebreide beschrijvingen die kloppen, dat alleen al is een verademing.

We zeiden al 'zullen we alles gaan maken', het is best veel maar omdat we allebei bakken is het 'maar' de helft.
Evert is van het gistbrood en ik van het desem dus die recepten hebben we al verdeeld, blijven de kleine broodjes en het feestbrood nog over, die verdeling moeten we nog maken.

Het begin is er want de eerste broden zijn een feit, nog een stuk of vijftig te gaan...

http://uitdekeukenvanarden.blogspot.nl/

Op naar 2015!

2014 is voor ons een mooi jaar geweest, het is dan ook voorbij gevlogen.

Ook op bloggebied mogen we niet klagen, steeds meer mensen weten ons te vinden. Daarom willen we iedereen bedanken en natuurlijk in het bijzonder degene die de moeite neemt om een reactie achter te laten of om volger te worden.

Dat is niet het belangrijkste maar leuk is het wel!

We gaan maar gewoon op deze voet verder, veel koken, een beetje tuin en af en toe wat vertier.

Voor iedereen een Gelukkig, Gezond en Culinair 2015!

En dat het maar een goed tuinjaar mag worden!

Gezellige Kerstdagen!

Dit keer geen foto van een of ander gerecht maar een kerstkaartje.

Uiteraard wel zelfgemaakt, alleen niet door mij (helaas) maar door mijn moeder.

Koken is niet haar ding, ze snapt ook niet dat ik mij daar zo mee bezig kan houden en ze snapt al helemaal niet dat ik kookboeken lees....

Zoals ik mij uren in de keuken vermaak doet zij dat op haar hobbykamertje.

Het enige wat ze nodig heeft is een aquarelblok, verf, goed licht en een muziekje op de achtergrond.

De mooiste dingen rollen uit haar kwast, groot of klein het maakt niet uit.

Zo maakt ze al jaren een groot deel van de kerstkaarten zelf, niet allemaal dat is onbegonnen werk. Gelukkig krijgen wij er wel altijd eentje.

Daarom vond ik het wel leuk om met een kaartje van haar iedereen hele Gezellige en uiteraard Lekkere Kerstdagen toe te wensen!

Goudhaantje

Een doffe dreun tegen het raam, dan is het niet best. 

Dat betekend dat er een vogel tegenaan gevlogen is. Wat voor vogel is altijd de verrassing, en nog belangrijker, leeft ie nog.....

Al diverse keren is het een vogelsoort die we niet zo vaak zien. Zo hadden we een keer een staartmees en een grote bonte specht. De grote bonte specht is een vaste bewoner in de tuin maar altijd met zijn tweetjes. Als er dan eentje wegvalt is de kant op een nestje wel heel erg klein.

Het staartmeesje zien we ook niet zo vaak, des te erger is het als er eentje dood voor de tuindeuren ligt. Zo jammer, zo'n mooi vogeltje.

Een paar weken geleden was het weer zover, een doffe dreun, gelijk naar de tuindeuren en ja hoor het was weer raak.

Dit keer een goudhaantje, we wisten niet eens dat we die ook in de tuin hebben.

Hij lag op het terras maar er leek nog wel wat leven in te zitten. Ik heb hem opgepakt en even mee naar binnen genomen om bij te komen, en om een fotootje te maken, zo'n kans krijgen we (hoop ik) nooit meer.

Hij zat met zijn snaveltje open naar adem te happen, maar na een kwartiertje ging het snaveltje dicht en de oogjes open.

Waar ken ik dat van: oogjes dicht en snaveltjes toe, maar dan andersom.

Hoogste tijd om weer naar buiten te gaan, we hebben hem tussen de bladeren onder de beukhaag gezet. Daar heeft hij nog even gezeten voordat hij wegvloog.

Deze keer kwam het goed af gelukkig, maar hopen dat het voorlopig de laatste is.

Zelfvoorzienend....

Tja zelfvoorzienend, het klinkt heel mooi maar is het haalbaar? 
Niet voor ons, we vinden het leuk om zo veel als mogelijk ons eigen eten te verbouwen maar, dat is lang niet genoeg om van te kunnen leven. Het eerste probleem waar we tegenaan lopen is brood, om je eigen meel te krijgen moet je tarwe verbouwen. Het verbouwen zal misschien nog wel gaan maar dan komt het, er moet meel van gemalen worden, nee dat gaat hem echt niet worden.

En zo loop je tegen van alles aan, dus is het voor ons niet haalbaar.

Maar soms kom je iets tegen (wat je nooit had verwacht) om zelf te kweken.

Omdat we op Chinese kookles zitten heb je ingrediënten nodig waar je eerder nooit wat mee deed, zelfs nog nooit van had gehoord.

Op de site Aziatische ingrediënten kun je van alles lezen over al deze ingrediënten, een walhalla voor de liefhebber van de Oosterse keuken. 

Op zoek naar Sechuanpeper eerst deze site maar eens geraadpleegd, en wat lees ik tussen de reacties, iemand die zijn eigen Sechuanpeperboompje heeft! Als je interesse hebt in een boompje kun je contact opnemen, wat is er leuker dan je eigen Sechuanpeperboompje dus gelijk een mailtje gestuurd. 

Binnen het uur een reactie terug, ja hij heeft nog een klein boompje staan en die mag ik op komen halen. En wat helemaal niet te geloven is, hij woont hier zo'n 8 kilometer vandaan.....

De volgende dag om 9.00 uur werd ik verwacht, eerst een hele rondleiding door de tuin waarin de meest tropische dingen stonden waaronder ook een goji bessen struik, ook daar had hij nog een plantje van. Dus naar huis met het Sechuanpeperboompje en de gojibessen struikje, twee tropische verrassingen in een klap.

De boompjes zijn geplant, ze zien er goed uit, nu maar hopen dat er komend voorjaar weer kleine groene blaadjes aan komen, en wie weet kunnen we al een paar besjes oogsten.

Pompoenoogst 2014

Vorige week heb ik de pompoenen geoogst, omdat we ze lang willen bewaren doe ik dit op een vrucht-dag en met stijgende maan. Het zou het bewaren ten goede komen.

Nu ik dit zo type denk ik, stom ik had ook een pompoen op een 'slechte' dag moeten oogsten dan kunnen we het verschil zien, of niet....

Het resultaat viel niet tegen, meer dan in eerste instantie gedacht, ze lijken zich altijd wel te verstoppen.

We hebben drie soorten, het overbekende mooie oranje bolletje Red Kuri, dan de flespompen ook wel Butternut genoemd, deze zie je veel bij de Oosterse toko's en als derde de Sweet Dumpling , een klein creme met groen pompoentje. In totaal hebben we er 21 meer dan genoeg voor de hele winter.

Er zal ongetwijfeld soep gemaakt worden maar er is zoveel meer mogelijk met pompoen, zowel hartig als zoet.

Er staan al redelijk wat pompoenrecepten op deze blog, nu is het natuurlijk de uitdaging om weer wat nieuws te maken.

Een zomers veld

De zomer loopt ten einde,'s morgens is het lang donker en 's avonds is branden de schemerlampjes alweer. Met een beetje geluk kunnen we nog buiten eten, maar lang buiten zitten is er niet meer bij, het koelt al weer snel af.

Bij ons voor is het maïs geoogst, ook rijden de trekkers met aardappelen af en aan. Ze moeten het nu even waarnemen met dit mooie droge weer.

Nog even en de bollen gaan de grond weer in, daar zijn we nooit zo blij mee, er gaat de hele zomer door behoorlijk wat gif overheen.

Maar er is verandering, een grote bollenboer hier even verderop is op de biologische toer. Hij wil het vijf jaar proberen, lukt het dan nog niet zal hij weer naar de reguliere manier over moeten stappen.

Hier zijn wij heel erg blij mee! Geen grote trekkers met gif meer op het land maar prachtige velden met bloeiend (on)kruid.

Vorige week kwam de boer vragen naar de biologisch-dynamische zaai en oogstkalender die wij gebruiken, hij had daar ook wel oren naar. Ik heb hem de kalender gemaild en hij gaat er mee aan de slag, ik ben heel benieuwd of hij verschil gaat zien. Hij houdt ons op de hoogte.

Wij genieten in ieder geval nu al van zijn experiment.

Je wordt toch helemaal blij van zo'n prachtig bloeiend veld in plaats van een bruin veld door het doodspuiten.

We hopen dan ook van harte dat het hem lukt, dan zullen er zeker meer bollenboeren volgen en dat is waar we toch naar toe moeten.

Aardappels, uien en knoflook

Tijd om te oogsten, om te rooien eigenlijk.

De aardappels, uien en knoflook zijn gerooid en de opbrengst is super.

We tuinieren zoveel mogelijk volgens de kosmos kalender, niet altijd maar met het oogsten van gewassen die bewaard moeten worden kijken we naar de optimale omstandigheden.

Dat houdt in voor aardappels, uien en knoflook, oogsten met dalende maan in een wortelperiode. We weten niet of het werkelijk zo is maar onze ervaring is, dat de wortelgewassen die dan worden geoogst beter bewaard kunnen blijven. Ook met het planten van deze gewassen houden wij er rekening mee.

We doen dit nu voor het vierde tuinjaar en we kunnen zeggen dat de opbrengst beter is dan de jaren ervoor. Het eerste jaar denk je nog, het zal wel, maar als het jaar na jaar echt beter is ga je er toch wel in geloven.

Ook dit jaar is de opbrengst weer goed, mooie grote uien en knoflook, prachtige aardappels.

De uien en knoflook liggen in kratjes, als het mooi zonnig weer is gaan deze naar buiten om te drogen. Wordt er een bui verwacht laten we ze in het houthok staan, daar kunnen ze ook prima drogen.

De aardappels liggen ook in kratjes, voorheen stonden die altijd in de garage onder oude kleden.

Je moet ze donker bewaren omdat ze anders snel gaan spruiten. De garage was niet de ideale plaats om ze te bewaren, de temperatuur schommelt nogal en het is een walhalla voor muizen.....

Afgelopen voorjaar hebben we een kelder onder de keuken laten plaatsen, dit was een nog lang gekoesterde wens die in vervulling is gegaan. Nu hebben we de ideale ruimte voor het bewaren van de aardappels. Constante temperatuur, donker en niet helemaal onbelangrijk, geen muizen.....

Als de uien en knoflook goed gedroogd zijn gaan deze er ook naartoe.

Net als de appels en peren die we straks kunnen oogsten (als ze niet gestolen worden....).

Het is een prachtig gezicht als je de keldertrap afgaat en je ziet de kratjes staan met je eigen groente en fruit.

Tijd om te oogsten

Het is ervan, we eten tomaten en komkommer ook hebben we de eerste aubergine gegeten.

De kleine tomaatjes zijn altijd het eerst klaar, prachtige trossen met heerlijke zoete tomaatjes.

De grotere beginnen ook te komen, af en toe een paar tomaten. We hebben redelijk wat planten staan, met diverse soorten en kleuren. Rode, groene, oranje, gele, paarse van heel klein tot heel groot. Een echt tomatenfeest.

De komkommers zijn dit jaar klein, dat is het ras, zeg maar de helft van een gewone komkommer. We moeten het goed in de gaten houden dat ze niet te dik worden. Alle dagen even kijken of er wat aanhangt, net als bij de courgette, een dag te laat en het is een dikkerd.

De paprika hebben we dit jaar voor het eerst in de volle grond gezet, wel in de kas maar niet net als andere jaren in potten. Het zijn mooie grote struiken en er hangen al diverse paprika's aan. Sommige beginnen een beetje te kleuren maar ze zijn nog lang niet rood. Dat duurt nog wel even, we wachten het geduldig af, een rode paprika is zoveel lekkerder dan een groene.

Zo is het ook met de pepertjes, die beginnen ook langzaam te verkleuren, die eten we wel als ze nog groen zijn. Zijn ze wat minder heet, dat is niet zo erg, in diverse gerechten is een groene peper juist lekkerder.

En dan de aubergine, wat is dat toch leuk, eerst het mooie lila bloemetje en dan al heel snel het mooie aubergine kleurige vruchtje. De aubergine heeft gelijk al zijn goede kleur, dat is alleen een kwestie van groeien. Deze staan wel in potten, genoeg water en om de paar weken een beetje mest dan gaat dat prima, net als de pepers trouwens, die staan ook in potten.

In de volle grond is misschien nog wel beter maar die wordt al ingenomen door de tomaten en komkommers.  Ze staan in ieder geval lekker warm in de kas, altijd nog beter dan buiten.